Rahden (WB). Zur 60. Wiederkehr des Kriegsendes hat Elfriede Sudbrink »Erinnerungen ut miene Kinnertiet in twäiten Weltkrieg« veröffentlicht. Heute geht es um »Hungersnot und däi Atombombe«. Elfriede Sudbrink aus Kleinendorf schreibt auf Platt.
Däi Sommer 1945 föng mett groute, lange Hitze an. Oss dat erste Korn meihet wass un däi Hocken upp'n Lanne stün'n, käim däi Flüchtlinge un Evakuierten upp Land un söggten denn ganzen Acker no Oahrn (Ähren) aff. Watt däi Harken bi't noharken nich mett kreegen harre, wass fo däi Lüüe echtet Brout wert. Uck wi Schöilers wurn toun Oahrn söiken upp Land schicket. Ganze Sackvull's wurn upp düsse Wiese afflewert. Däi Lüüe bröchten däi Oahrn no'n Dösker un doanoh nor'e Möhl toun mahl'n. Säi h ann nu Mehl un könn sou äinige Bröie mehr backen. Bi't Roggen inföhrn harre Papa oaber sogor un paar Hocken fun'n, wo äinfach van'ne Garben däi Oahrn affschneen würn. Doa han'n ett sick doch wecke tou bequem maket. Ett wass jo uck 'ne mühseelige Arbeit bi däi grout'n Hitze, däi Feeler olle aff tousöiken. Oaber däi Hunger löit dat olle vogeet'n. Ett würn jo jümmer däi Frouenslüüe mett'e Kinner, däi Stunnelang, Dag fo Dag, oawer dat Stoppelland mett krum'n Rügge günge un sick no jedet Oahr bücken dön. Tou düsse Tiet, ett wass Anfang August, passiere ganz watt Schreckliges in'ne Welt. Däi Japaner, däi mett Dützkland touhoupe in Krieg toagen würn, han'n no jümmer nich kapituliert. Nu besäit'n däi Amerikaner däi »Wunderwaffe« wo mett däi Nazis denn Feind drohet han'n un dat dützke Volk in denn Glauben löiten, dat säi denn Krieg doamett no gewinn' könn. Ick kann mi no gout erinnern, oss däi Noricht dürt Radio kamm, dat däi Amerikaner twäi Atombomben upp japanische Städte schmeet'n harre, Hiroschima un Nagasaki häit'n däi. Käiner wüsste, watt dat fo fürcherlicke Bomb'n würn. Oabe so langsam sickere ett dür, watt fo schrecklichet Unheil däi anricht't han'n. Däi Städte würn total vonichtet wurn un veele, veele Minsken grousam doabi ümme kom! Johrelang no düssen schrecklichen Atombombenangriff mössten däi Minsken in däi Gegend no jümmer qualvoll sterben. »Wi häbbt doch groutet Glücke hatt, dat däi Krieg hier tou Enne ess«, mend'n wi hier olle. »Süss harre ett Dützkland uck no so goahn.« Däi ganze Welt wass entsetzt, watt däi Amerikaner in Japan doa anricht't harre. »Erinnerungen ut miene Kinnertied in twäiten Weltkrieg« gibt es in der Buchhandlung »Das Buch« un Rahden oder bei Elfriede Sudbrink, Tel. 0 57 71/30 76.
Drucken