Rahden (WB). Zur 60. Wiederkehr des Kriegsendes hat Elfriede Sudbrink »Erinnerungen ut miene Kinnertiet in twäiten Weltkrieg« veröffentlicht. Heute geht es um »Papa siene Heimkehr, Teil 1«. Elfriede Sudbrink aus Kleinendorf schreibt auf Platt.
Wie han'n hier nu olles gout oawerstoahn, oaber watt wass mett Papa? Ganz trourig wurn wi, wenn wi an öhn dachten. Seit Enne Februar han'n wi käine Post mehr van Pap kreegen un däi wass uck oll un paar Weeken ünnerweges wesen. Häi schräif irgendwo ut Schlesien un dat siene Einheit jümmer upp'n Rückzug wass. In use Gegend söig ett trourig ut, boule in jeden Huse würn Kerls vomisst orer sogar fall'n. Uck use Norbers harre't droapen. Säi han'n däi Noricht kreegen, dat ühre Jungens vomisst würn, dat dure uss doch sou. In use Vowandtschaft harre miene Cousine ühren Kerl verloarn, häi wass in Russland fall'n. Wi han'n jetz Mirre April, no'n langen, koul'n Winter, wass endlich däi Frühling in't Land toagen. Ett wass un warm'n Dag, oss wi nor'e Auwisk toun Kartuffeln plant'n güngen, ick mösste uck hellpen un Gretchen wass uck mett doabie. Oss wi upp'n Trüggewege bi usen ehemaligen Ortsgruppenleiter vobi köim, röip häi uss van wiet'n tou: »Fraiet ju man nich tou frouh, wie häbbt denn Krieg nor nich voloarn, däi dützken Soldoaten schloat denn Feind an ollen Fronten wia trügge un denn sett säi use ÝGeheimwaffeÜ in.« Wi könn'n oawer so'n Unsinn blous mett'n Koppe schütteln, glöffte däi Minske ümme düsse Tiet würklich no an denn Sieg? Wi han'n denn 27. April 1945, ett wass un herlichen Frühlingsdag. Dütt Doatum ess uss olle in Gedächnis bleem. Ett passiere watt, dat woll Käiner fo möglich houl'n harre. Wi mössten uss wunnern, denn ganzen Dag satt use Hund but'n, teegen Huse un wass an bleeken. Häi käik doabi jümmer no Schmetts Hosst henn. Mama mende: »Ob sick doa in Buske woll wecke vosteeken häbbt, watt hätt däi Hund süss tou bleeken?« Däi lästen Dage würn no wia Jeep's un Panzer dürn Busk föhrt, däi söggten no jümmer dützke Soldoaten. Velichte han'n doa no wia wecke Schutz soggt? Uss kamm dat doch vodächtig vo, use Hund »Lutzi« löit sick nich stürn un gaff äinfach käine Ruhe, häi löit sick uck nich in't Hus locken. »Datt ess doch putzig, dat däi Hund sick gornich stürn lätt«, se uck Opa. Oaber käiner troure sick no Schmetts Horst henn. »Wer wäit watt doa in'n Buske sitt?«, fröigen wi uss olle? Das Werk »Erinnerungen ut miene Kinnertied in twäiten Weltkrieg« gibt es in der Buchhandlung »Das Buch« oder bei Elfriede Sudbrink unter der Telefonnummer 0 57 71/30 76.
Drucken