Hobbyautorin Elfriede Sudbrink aus Kleinendorf erzählt auf Platt
Rahden (WB). Anlässlich der 60. Wiederkehr des Kriegsendes hat Elfriede Sudbrink »Erinnerungen ut miene Kinnertied in twäiten Weltkrieg« veröffentlicht. Sie schildert auf Platt, wie sie als Kind diese Zeit erlebt hat. Heute geht es um »Affschäid van Oma/Teil 3«. Elfriede Sudbrink.
Oss däi Nacht harümme wass, käim ganz frouh däi Norberfrouenslüüe ümme Oma tou kleen (ankleiden). Oma harre jo däi Buerndracht. Ühr wure dat beste, schwate Kleed antoagen, doatou kam un wittet Schullerdouk un däi Strickmüssen mett feine, bunte Bänner. Dat wass däi Dracht, däi Oma antoagen harre, wenn säi no Kerken toun Oammoahl güng. Däi Bettstiehe wure ute Kaman rut rümt. Doa wurn twäi Bücke mett Bräer uppstellt, un äin wittet Laken harupp leggt. Doa dön däi Norberkersl Oma nu upp bett'n. Dat Sark mösste erst timmert wern. Höfelmeier (Windhorst) harre 'ne Diskaräi upp'n Möhldamm un makere däi Särge blous upp Bestellung. Weil mien Onkel Heinrich Moaler wass un doa in'ne Nöichte wohnde, dö häi däi Särge, wenn säi förig würn, strieken. Höi mösste nu uck dat Sark fo siene Mutter strieken. Oss Oma in'ne Kaman uppbahrt wass, röipen uss däi Frouenslüüe harrin, wi mössten toukieken, ob dat olle sou richtig wurn wass. Oma lagg doa ganz friedlich, ett söig ut, oss wenn säi schlöip. Doanoh wure säi mett'n langet Laken toudecket. Dat was dat »Lieklaken«, Leichentuch. Mama harre dat extra mett in ühr Utstür kreegen un dat wure nu toun ersten Moal bruket. Toun grout'n Mahlör han'n wi denn Dag voher twäi Schwine schlacht't. Mama wüsste gor nich, wo ühr däi Kopp stünd. Säi harre doch denn ganzen Dag wursten wullt, oaber nu kamm olles anners. Däi Norbers wüssten uck käin Roat, wi dat goahn schull? Oaber, watt'n Glücke, mett äinmoal höllt Onkel Hermann ut Tunnheide, mett Peeard un Wagen upp'n Hoawe. Häi wull däi Schwine no ühr no Hus, toun wursten, wegghal'n. Mama föllt un Stäin van Hate, oss säi dat söig. Däi äine Norber mösste oaber doch sien Komentar wia dou tou geem, os däi Schwine upp'n Wagen lad't wurn. »Dat sind ja twäi Schwine, ji weet doch, dat ji blous äin Schwin schlachten dröft.« »Sieh blous stille, wi häbbt jetz jo wull wat anners tou bedenken«, gaif Mama öhne tou Antwort. Jo, dat wass wohr, Mama wass frouh, dat säi däi Last lous wass, säi könn sick wia ümme olles annere kümmern. »Erinnerungen ut miene Kinnertied in twäiten Weltkrieg« kann man in der Buchhandlung »Das Buch« oder bei Elfriede Sudbrink, Tel. 0 57 71/30 76, erhalten.
Drucken