Rahden (WB). Anlässlich der 60. Wiederkehr des Kriegsendes hat Elfriede Sudbrink »Erinnerungen ut miene Kinnertied in twäiten Weltkrieg« veröffentlicht. Sie schildert auf Platt, wie sie als Kind diese Zeit erlebt hat. Heute: »Affschäid van Oma/Oma watt krank/Teil 1«. Elfriede Sudbrink, Hobbyautorin aus Kleinendorf, schreibt auf Platt.
Äin Glücke dat Franz van Schanzen wia trügge wass, häi güng glieks siene Arbeit wia noh. Ett wass Anfang Februar, dou wure Oma krank, säi harre sick oll länger nich mehr gout föllt. Oma klagere oawer Wäidage in'n Liewe un könn nich mehr eet'n. Oss't jümm er leeger wure, mende Mama, Opa schull mett ühr no'n Doktor föhrn. Ett gaff in Roahn jo blous Dr. Schäfer, däi wohnde in'ne Nöichte van use Vowandten. Use beschlöit'n, dat ett dat Beste wür, dat Oma 'ne Tietlang bi mien Onkel un Tante bliem schull, denn könn däi Doktor doch jümmer noh ühr kieken. Opa bröchte Oma mett'n Kutzkwagen schmoarns ganz frouh noh Roahn, weil dou noh käine Fliegers flöigen. Oss Oma ut'n Huse güng, wass säi ganz trourig, säi namm mi in Arm un see: »Och, Elli, watt moß du woll noh düchtig arbeit'n, wenn ick nich mehr doa bin.« Dat ess dat Läste wesen, watt Oma tou mi seggt hätt. Bi use Vowandten gaff ett uck nich veel Platz. Oma mösste doa mett däi Oma in äin Berre schloapen. Wi würn oaber froh, dat dat güng, dat Oma doa bliem könn. Däi Dr. Schäfer ess uck glieks kom un hätt Oma ünnersoggt. Häi mende, dat dat woll däi Leber sien könn, däi ühr souveel tou schaffen makere. Wi würn nu ganz besorgt ümme Oma. Mama föhre jeden Dag mett Rad lous un besöggte Oma. Oss säi äines Moarns ziemlich frouh moal doa wass, kräig säi tou säihn, dat Oma ut'n Berre fall'n wass un sick düchtig an Koppe wäih doan harre. Däi Tant'ns hann dat no gor nich säihn. Mama harre un ganz schlechtet Geweet'n, dat Oma ühr Upppassen doa nich kräig. Oaber ett güng jo nich anners, weil däi Doktor jeden Dag no ühr käik, wass ett doch dat Beste fo Oma, dat säi bi däi Vowandten bläif. Ett güng Oma jümmer schlechter, däi Doktor harre uck käine Medizin, däi ühr hellpen könn. Miene bein Tant'ns würn jo Oma ühre Kinner un Opa mende, dat säi doa doch woll gout upphoam wür. »Erinnerungen ut miene Kinnertied in twäiten Weltkrieg« kann man in »Das Buch« in Rahden oder bei Elfriede Sudbrink, Tel. 0 57 71/30 76, erhalten.
Drucken