Von Elfriede Sudbrink Kleinendorf (WB). Sehr beliebt sind die kleinen Geschichten, die die Kleinendorfer Hobbyautorin auf Platt festgehalten hat und die die RAHDENER ZEITUNG in lockerer Folge veröffentlicht. Heute erzählt sie vom »Spinnoamd in Winter«.
Harre däi Winter sien Inzug houl'n, güng ett bi däi Buern uk gemütlicher tou. Doch däi langen Oams wurn toun Spinn'n, Stricken un Würken nutzt. Ick kann mi no jüst erinnern, dat bi uss in'ne Köken datt Stell (Webstuhl) stünd un Mama doa achter satt un an Würken wass. Papa un Opa dön Körfken un Bössens bien. Upp Weihnachten mößte uk ein Schwien schlacht wern. Toun Feste schull jo un gouen Broan upp'n Diske stoahn un wenn däi Spinneräi lous güng, wull man sick nich lumpen loat'n. Tüsken Wiehnachten un Näijohr dröffte sick früher käin Rad rund dreihen. Doarüme wure in düsse Tiet käin Flass un käine Wulle spunn'n. Näijohr wass ett Moude, dat däi Norbers van Hus tou Hus güngen, ümme Olle un gouet Johr tou wünsken. Ett wure in jeden Huse wat geet'n, dat töig sick bett in'ne Nacht henn. Papa mößte tou Sylvester Musik maken, wenn häi utschloapen harre, güng häi mett sien Bloashörn vorran un blös in jeden Huse un Ständchen. No Näijohr güng däi Spinneräi lous, doa fraire sick däi ganze Norberskopp upp. Man kam jo süs in Winter nich faken ut'n Huse. In't Norberhus güng't jümmer, wenn uk houge Schnäi lag. Dat Spinn'n harre sien Nam'n van däi Tiet boul'n, oss däi Lüüt'ns no mett ühr Spinnräer van Norber tou Norber güngen. Dat wass meist däi Fall, wenn bi äin Norber inneheuet wure. Man dröffte Oams jo nich äinfach sou harrüme sitt'n. Bi däi Spinneräi köim ollehand Lüüe touhoupe, wi würn upp use Ecke mett fief Norbers. Dat Hus mößte upp Hochglanz broacht wern, man wull jor bi däi annern Norbers un gouen Indruck maken. Däi Frouenslüüe köim oll upp Kafeetiet. Tou Begrüssung gaff't un Grock un toun Kaffee un Schwaten. Noher wure un Schluck mett'n Pluck ingoat'n, doatou wurn twäi Stücke Würfelzucker in't Schluckglas geem un denn Brannwien doarupp goaten. Ett gaff uk Likör, Danziger Goldwasser un Pfefferminzlikör, denn harre Mama sülbes mett Zusätze ut'e Drogerie maket. Tou däi Fouerräi un Melken güngen däi jungen Frouenslüüe no Hus, säi mößten säihn, dat öer Kerls förig wurn. Ton Oamdeet'n dröften denn der Kerls uk mett. Ton Eet'n gaff ett Brout, Bottern un süms gemakte Wurst. Däi Wurst kam häile upp'n Disk, bi äin Norber wurn nichmoal däi Hachtens affschnien, häi könn säi denn wia in Roukwiem hangen. Non Eet'n güng ett inne Ställe, dat ganze Väih wure bekeeken, jede Kouh wure begutachtet un däi Schwine un Ferken wurn tellt. Jeder gaff sien Komentar doatou aff. Donoh güngen däi Frouenslüüe in'ne Stoam un ett wure feste handarbeit't un oaber anner Lüüe kürt. Oss ick lütk wass, gaff ett käine Kinner hier in mien Öller. Oma see denn tou Mama: »Ick will man mett dat Lütke no Hus goahn, dat mott jo non Berre.« Mama fraire sick nich schlecht. Däi Kerls speel'n inne Köken Doppelkopp. Papa spelde veel läiwer Skat, häi wull däi Kerls dat uk bibrngen, harre doa oawer käin Glücke mett. Bi't Kortenspeel'n mößte ollick »Äin« ingoat'n wern. Ett gaff Korn un Wachholder, Bier wass no käine Moude. Je later ett wure, desto luer wurn däi Kerls un schlöigen denn Disk, säi kräigen hant'n sogor Striet dobi. Wat däi ölleren Kels würn, däi han'n in 1. Weltkrieg oll Soldoat sien mößt. Däi föngen an tou votell'n wat säi olle belebet han'n. Äiner harre däi grout'n Schlacht bi Verdun mett maket. Use Opa wass längere Tiet in Frankriek bi Metz wesen un könn sogor no etwas Franzhöisk kürn. Wenn däi Kerls upp dütt Thema köim, wass dat Kortenspeel'n meist vobi, säi hörn gornich wia upp tou kürn. Däi Fouenslüüe würn oll jümmer an drünsen un wull'n no Hus, oaber däi Spinneräi töig sick meist bett 2-3 Uhr henn. Ett wure glieks wia bekürt, wer oss Nöigster anne Riege kam. So güng dat denn Winter van äin Norber toun Annern. Däi oss Läster anne Tour kam, mößte erst recht »Äin« ingäiten, ett hetere denn: »Vonoamd wat däi Spinneräi vosoapen.«
Drucken